مقایسه میزان بهبودی و عوارض ناشی از درمان بیماران مبتلا به شقاق مزمن مقعد در دو روش استفاده از پماد ۰۳/۰%gtn و ژل دیلتیازم ۲%

مقدمه: در این مطالعه دو روش درمانی شقاق مزمن مقعد که عبارتند از استفاده از ژل موضعی دیلتیازم 2% و پماد موضعی 03/0% gtn مورد مقایسه قرار داده شد. روش بررسی: در این تحقیق نیمه تجربی، 66 بیمار مبتلا به شقاق مزمن مقعد که به کلینیک گوارش و جراحی یزد در سال 88 مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند و پس از 8 هفته از درمان، از نظر عوارض و بهبودی ارزیابی شدند. افراد به دو گروه تقسیم شدند، در یک گروه از ژل موضعی دیلتیازم 2% و در گروه دیگر از پماد موضعی 03/0% gtn استفاده شد و بیماران از نظر عوارض و بهبودی پس از 8 هفته مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج: از نظر بهبودی پس از 8 هفته، در گروه استعمال کننده پماد gtn، 3/53% بهبودی کامل، 7/6% بهبودی نسبی و 40% بهبودی نداشتند و در گروه استفاده کننده از ژل دیلتیازم 2%، 7/67% بهبودی کامل 5/6% بهبودی نسبی و 8/25% بهبودی نداشتند(482/0=p). در گروه استعمال کننده پماد gtn 1/53% بدون عارضه بودند. 2 بیمار (2/6%) سر درد غیرقابل تحمل داشتند که از ادامه درمان سرباز زدند. 11 بیمار (3/34%) سردرد قابل تحمل و 2 نفر(2/6%) افت فشار خون وضعیتی داشتند و در گروه استفاده کننده از ژل دیلتیازم 2%، 30 نفر (7/96%) بدون عارضه بودند و 1 بیمار (2/3%) دچار سردرد شدند. نتیجه گیری: درمان با gtn دارای میزان عود بالا و عوارضی مانند سردرد و هیپوتانسیون ارتواستاتیک می باشد و اسفنکتروتومی شیمیایی با ژل دیلتیازم میزان بهبودی قابل مقایسه با gtn دارد و عوارض جانبی کمی دارد.